Φαράγγι της Αγίας Ειρήνης

Λιγότερο γνωστό και λιγότερο δύσκολο από τη γειτονική Σαμαριά, το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης έχει τη δική του ομορφιά, που συνθέτουν τα μεγαλειώδη τοπία, η μοναχικότητα κατά τη διάβαση και η σχετικά η εύκολη διαβατότητα λόγω της απουσίας δύσκολων σημείων.
Αναχωρούμε από τα Χανιά και παίρνουμε τον επαρχιακό δρόμο που διασχίζει το νησί από το βορρά προς το Νότο, μέχρι τη Σούγια. Κατευθυνόμαστε προς τον Ομαλό, προς τις νότιες διακλαδώσεις των Λευκών Ορέων, περνώντας μέσα από μυρωδάτες εκτάσεις
εσπεριδοειδών, αλλά στον Αλικιανό κάνουμε μια παράκαμψη για να διεισδύσουμε σε πεδιάδες πλούσιες από καστανεώνες, που τα αγκαθωτά τους φρούτα σχηματίζουν ένα πυκνό καστανό σκούρο χαλί που ξεχειλίζει μέχρι το δρόμο. Περνάμε από ταπεινά χωριά, Παπαδιανά, Νέα Ρούματα, Πρασσές, Αγία Ειρήνη και αφού προσπεράσουμε και το τελευταίο, στα αριστερά μας, μια πινακίδα δείχνει την κατεύθυνση για την είσοδο του φαραγγιού και ένα χάρτη της διαδρομής.

Αού πληρώσαμε το συμβολικό ευρώ για την είσοδο, βρισκόμαστε αμέσως σ' ένα άγριο και σκούρο δάσος, ένα ορεινό σύμπλεγμα, που αποτελείται από μεγαλοπρεπή πεύκα, τεράστια πλατάνια και βελανιδιές με πυκνή φυλωσιά, το οποίο περικυκλώνει την κοίτη ενός ποταμού. Διασχίζουμε ένα ξύλινο γεφυράκι με ταλαντευόμενες σανίδες και εισερχόμαστε στο κυρίως μονοπάτι. Στο πρώτο τμήμα, ανηφορίζουμε έχοντας αριστερά μας το βαθύ γκρεμό, προστατευμένοι, στα πιο δύσκολα σημεία, από μια γερή ξύλινη περίφραξη. Αφού ξεπερνάμε το πιο δύσβατο τμήμα της χαράδρας, το μονοπάτι αρχίζει να κατεβαίνει με φαρδιές στροφές, μέχρι τον πρώτο χώρο στάθμευσης και αναψυχής όπου υπάρχει μια πηγή.
Μετά από μια ώρα περπάτημα, το διαπεραστικό άρωμα της φασκομηλιάς, που προέρχεται από μια εκτεταμένη φυτεία με αυτούς τους αρωματικούς θάμνους, μας συνεπαίρνει: είναι το κρητικό "φασκόμηλο" - salvia fruticosa με τα χαρακτηριστικά φύλλα ανοικτού πράσινου χρώματος, καλυμμένα από ένα ελαφρύ άσπρο χνούδι. Το άρωμα προέρχεται από μια πυκνοφυτεμένη περιοχή με αυτούς τους θάμνους που καλύπτει μια ολόκληρη πλαγιά.

Το φαράγγι αρχίζει να κατηφορίζει, κάνοντας ζιγκ-ζαγκ για μια ώρα ακόμη από τη μια στροφή στην άλλη, βρισκόμαστε πλέον στο πιο χαμηλό του σημείο. Τα πεύκα σταδιακά αραιώνουν για να αφήσουν τη θέση τους μόνο σε μικρές βελανιδιές και σε μεγαλοπρεπή πλατάνια. Ακόμα μια στάση σ' έναν ευρύχωρο χώρο αναψυχής (μετρήσαμε ήδη τρεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής), με μια πηγή που το νερό της αναβλύζει από το βράχο. Σταδιακό το φαράγγι πλαταίνει, εγκαταλείπει τις βραχώδεις κορυφές, ανοίγοντας έναν επίπεδο δρόμο ανάμεσα σε λυγαριές και πικροδάφνες. Το τοπίο γλυκαίνει, γίνεται σχεδόν οικείο ανάμεσα στα ελαιόδεντρα, παρατεταγμένα σε σειρές από ανθρώπινο χέρι. Ένα ξύλινο βέλος δείχνει την έξοδο και λίγα μέτρα μετά από αυτή, προβάλλει μια συμπαθητική ταβέρνα-σνακ μπαρ.

Η πεζοπορία διάρκεσε τρεις ώρες, η υψομετρική διαφορά από το σημείο αναχώρησης είναι τετρακόσια μέτρα. Τώρα είναι σημαντικό να βρούμε ένα τρόπο να φτάσουμε στο πιο κοντινό χωριό, τη Σούγια. Θα μπορούσαμε να καλέσουμε ένα ταξί, ο τηλεφωνικός αριθμός του οποίου βρίσκεται στο χώρο του πάρκιν της τεβέρνας. Η άλλη λύση είναι η μάλλον μονότονη διαδρομή δύο ωρών από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο.
Φτάνοντας στη Σούγια βρίσκουμε ηρεμία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και μικρές πανσιόν, ταβέρνες και κάποιο μπαρ κατά μήκος της παραλίας. Η παραλία είναι πολύ ευχάριστη, με γκρίζα βότσαλα, προστατευμένη στα ανατολικά, από τις διακλαδώσεις του όρους Χοντροί Βολάκες και ζωντανεμένη από την παρουσία μερικών σκοπέλων.

- Σημείο αναχώρησης: Αγία Ειρήνη

- Σημείο άφιξης: Σνακ μπαρ Όαση (δύο ώρες πεζοπορία για τη Σούγια)

- Διάρκεια διαδρομής: 3 ώρες κατάβαση

- Έυκολη διαδρομή

- Διαδρομή κατάλληλη για παιδιά

- Κάθοδος με υψομετρική διαφορά 400 μέτρων

- Προτεινόμενη περίοδος: Απρίλιος - Νοέμβριος

- Μονοπάτι με πινακίδες σηματοδότησης

- Κατά τη διάρκεια της διαδρομής είναι δυνατή η προμήθεια νερού